σχήσις

Α

(κατά τον Ησύχ.) «ἕξις, ὁρμή»·

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σχη- τού μέλλ. σχήσω τού ρ. εχω* (πρβλ. σχήμα) + κατάλ. -σις].